George-Polichroniadis_painting4
George-Polichroniadis_painting
George-Polichroniadis_painting2
George-Polichroniadis_studio
George-Polichroniadis_studio_detail2
George-Polichroniadis_studio_detail
George-Polichroniadis_studio_detail3
George-Polichroniadis_studio_detail4
pallette
Polichroniadis - detail

Γιώργος Πολυχρονιάδης

Βιογραφικό

Ο Γιώργος Πολυχρονιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Μετά από ελεύθερες σπουδές, το 1965 εισήλθε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας οπού σπούδασε με καθηγητή τον Νίκο Νικολάου. Μαθήτευσε και συνεργάστηκε επίσης με τον Γιάννη Τσαρούχη.

Στα θέματά του καταπιάνεται κυρίως με την ανθρώπινη μορφή, τη νεκρή φύση αλλά και την τοπιογραφία. Με κλασσική παιδεία και πρότυπα την Αρχαιοελληνική τέχνη, την Αναγεννησιακή ζωγραφική αλλά και την Belle Époque, εντρυφεί στα μυστικά της τεχνικής της ελαιογραφίας, στις ποιότητες του χρώματος και αποκτά μεγάλη δεξιοτεχνία στο σχέδιο. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από έντονο ρεαλισμό με έφεση στις κλασσικότροπες φόρμες.

Παράλληλα με τη ζωγραφική ασχολείται πολύ δημιουργικά με την σκηνογραφία σε κεντρικά θέατρα της Αθήνας, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Σε συνδυασμό με το ενδιαφέρον του για τη ζωγραφική μεγάλων επιφανειών, γίνεται από το 1975 τακτικός συνεργάτης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Για παραγωγές της Λυρικής εξετέλεσε πλήθος σκηνογραφιών σε όπερες της Κεντρικής Σκηνής, αρχαίες τραγωδίες στο Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, το Εθνικό Θέατρο κ.α.

Μία από τις γνωστότερες τοιχογραφίες του αποτελεί η οροφή του Αθηναϊκού REX (δείτε εδώ) η οποία εκτείνεται σε διάμετρο 11 μέτρων για τη φιλοτέχνηση της οποίας συνεργάστηκε με τον ζωγράφο Γιάννη Τσαρούχη.

Έργα

Ο Γιώργος Πολυχρονιάδης μαζί με τον Γιάννη Τσαρούχη στο σπίτι του τελευταίου στο Μαρούσι, κατά τη διάρκεια της φιλοτέχνησης των ελαιογραφιών για την οροφογραφία “εργάτες στο πηγάδι” του Θεάτρου Rex.

Γιώργος Πολυχρονιάδης, «Εργάτες στο πηγάδι», Οροφογραφία στο θέατρο «REX», Αθήνα

Επιλογή από έργα και συνεργασίες του Γιώργου Πολυχρονιάδη:

 Αυτοβιογραφικό κείμενο

Πάντα με γοήτευε ο ρεαλισμός στην τέχνη. Ο μοντερνισμός δεν μου πάει, θέλω να βλέπω τα πράγματα όπως τα βλέπει το μάτι του κοινού ανεπιτήδευτου ανθρώπου που δεν γνωρίζει από θεωρίες και συμβολισμούς. Γι’ αυτό έμεινα ανεπηρέαστος από τις σύγχρονες τάσεις της τέχνης, δίχως βέβαια να τις υποτιμώ.

Αν θέλει κανείς να κατανοήσει το έργο μου, να δώσει προσοχή στην θεματογραφία αλλά και στην τεχνοτροπία της δουλειάς μου. Ανέκαθεν με γοήτευε η τέχνη των κλασσικών καλλιτεχνών, από την αρχαιότητα  και την Αναγέννηση μέχρι και αυτή των αρχών του 20ου αιώνα. Μια τέχνη διαχρονική, με αξεπέραστες αξίες και που πάντα θα αποτελεί μέρος της ζωής μας. Είναι σαν  το παλιό καλό κρασί.

Αγαπώ επίσης την Belle Époque (Ωραία Εποχή) γιατί πλησιάζει κατά πολύ με έννοιες που υπάρχουν στο βαθύτερο είναι μου.

Στη ζωγραφική μου δίνω ιδιαίτερη σημασία στο φώς, στο χρώμα, στη σοφή ισορροπία των σχημάτων, στη χάρη και την αρμονία. Δεν παραβλέπω την λεπτομέρεια και τη σχολαστικότητα της αφήγησης του θέματος.

Η προσήλωση μου στην ελληνική παράδοση είναι εμφανής είτε πρόκειται για την σύγχρονη είτε για την αρχαία Ελλάδα.

Το έντονο, το τραχύ, το τρομακτικό, δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία μου. Η τρυφερότητα, η αγνότητα και το καθαρό βλέμμα των παιδιών με τα λουλούδια είναι κάτι που με συγκινεί αφάνταστα και ας θεωρείται σήμερα εκτός μόδας.

Όσοι μαζί μου βλέποντας τη δουλεία μου θα νοιώσουν κάτι βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Όσοι βρίσκονται σε δρόμους μοντέρνους, ίσως βρουν κάτι να δανειστούν από μένα.

Γιώργος Πολυχρονιάδης

Αθήνα, Ιούνιος 2012

Φωτογραφίες Γιώργου Πολυχρονιάδη: © Φώτης Κ. Σωτηρόπουλος